Het Perzisch tapijt heeft een stratenpatroon. De gaskachel is de kathedraal in dit landschap. Stoel- en tafelpoten zijn de pijlers onder hoge viaducten.
Het huis van LEGO staat, volgens de welstandregels, keurig langs de rooilijn van het geometrische motief van het tapijt. Het Corgi Toy-autootje arriveert vanuit de donkere stad onder de eettafel in het open landschap van het tapijt. Na keurig de bochten te hebben genomen van de scherpe hoeken van het rechthoekige tapijt, rijdt het veilig de oprit van het LEGO-huisje op. Zodra de auto geparkeerd is, mag het licht aan: het fietslampje wordt verbonden met de twee koperen lipjes van de dikke platte batterij.
Hier woon ik. Hier ben ik veilig. Geluk. Gelukzaligheid. Gelukkig.
Een lang leven later ken ik dat gevoel nog steeds. In een museum of galerie, als ik op dezelfde manier kan verdwijnen in een kunstwerk — dat een wereld op zichzelf wordt.
Ik keer terug naar de oervorm en haal mijn oude LEGO van zolder. Eerst alles weer zo ordenen als ik het gewend was – de toevoegingen van mijn eigen kinderen en hun vriendjes en vriendinnetjes uit latere jaren aan de kant. Terwijl ik een huisje bouw, begrijp ik de ervaring van heel oude mensen: hun korte-termijngeheugen werkt vaak niet meer, terwijl hun kindertijd juist weer extreem helder voor de geest komt. Ik ervaar bij het bouwen van het huisje exact diezelfde tijdloze herkenning. Tijd staat stil.
Wat ik toen niet kon, maar nu wel, is de ervaring intensiveren. Ik vraag mijn vrouw Petra met een knipoog of ze met mij in dat huisje wil gaan wonen. Als ze toezegt, gaan we in alle poses op de foto – voor, achter, opzij. Ik print ze in klein formaat, knip ze uit, plak ze op karton en lijm ze op koperen centen, zodat ze rechtop blijven staan.
Dan maak ik het Corgi Toy-autootje schoon – de Ford die het meest lijkt op de auto die vroeger bij ons voor de deur stond. Vergezeld door de klanken van ons eigen liefdesliedje gaan we op pad. Weg uit de echte wereld. Over het Perzisch tapijt naar ons nieuwe huis, gelegen onder een enorme berg, gevormd door de naar de hemel reikende witte sprei. Bij aankomst worden we verwelkomd door een strijkkwartet.
Hier wonen we. Hier zijn we veilig. Geluk. Gelukzaligheid. Gelukkig.
